|
|
Θεωρείται ότι, από τον 10ο αιώνα και έπειτα, ο όρος «Μάνη» αναφέρθηκε σε μια μικρή περιοχή όπου ήταν η κατοικία ενός επισκόπου. Το όνομα ήρθε σύντομα να αναφερθεί σε ένα μόνο κάστρο: το κάστρο Μεγάλη Μαϊνη (Μεγάλο Κάστρο), πιθανώς τα υπολείμματα της Κελεφάς, ένα οχυρό που χτίστηκε από τους Φράγκους κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αργότερα, η Μάνη ήρθε να γίνει γνωστή σαν την περιοχή όπου ελεύθεροι άνθρωποι έζησαν κατά την περίοδο της Τουρκικής Οθωμανικής κατοχής, γιατί παρόλο που η περιοχή γύρω από τον Ταΰγετο είναι πράσινη και πλούσια σε βλάστηση, οι εκτάσεις που βρίσκονται μακρύτερα στα νότια είναι άνυδρες, άγονες και τραχιές, με κρύους χειμώνες και καυτά καλοκαίρια: τοποθετημένοι σε μια από τις πιο απρόσιτες περιοχές της νότιας Πελοποννήσου, οι περήφανοι Μανιάτες ποτέ δεν υποτάχθηκαν στις δυνάμεις εισβολής κανενός ξένου κατακτητή, και έτσι είναι η απόμακρη θέση της Μάνης (επίσης η ιδιαίτερη γεωμορφολογία της και ορισμένα ιστορικά γεγονότα) που βοήθησε και ενθάρρυνε την ανάπτυξη του τοπικού πολιτισμού της – ενός μοναδικού πολιτισμού βασισμένου στην λαογραφία, τα σύνθετα κοινωνικά συστήματα και τις βαθιά ριζωμένες παραδόσεις.
|
|
|
Οι Μανιάτες είναι οι Έλληνες κάτοικοι της Μάνης. Ετυμολογικά ο όρος «Μανιάτης» σημαίνει «εκείνος που προέρχεται από το Μαϊνη». Οι Μανιάτες θεωρούνται αρχαίος Ελληνικός λαός που κατάγονται από τους Σπαρτιάτες. Καθ΄ όλη την διάρκεια της ιστορίας, ήταν γνωστοί από τους γείτονες και τους εχθρούς τους ως άφοβοι πολεμιστές με εμπειρία στις αιματηρές συγκρούσεις. Από τους βυζαντινούς χρόνους, οι Μανιάτες ήταν επίσης γνωστό ότι είχαν πειρατική δράση – αυτό ήρθε σαν αποτέλεσμα της έλλειψης πρώτων υλών και πόρων, καθώς επίσης και της μη κατοχής ικανοποιητικού κεφαλαίου από το υπερπόντιο εμπόριο. Το μεγαλύτερο διάστημα, έζησαν στα οχυρωμένα χωριά και στους πύργους, από όπου υπερασπίστηκαν με επιτυχία τα εδάφη τους ενάντια σε πολυάριθμους στρατούς.
|